Janus werd in oktober 1914 in de Beurdsestraat geboren. Als kind kreeg hij een ongeluk: hij viel tegen de kachel, waardoor zijn gezicht mismaakt werd. Maar er gaan ook andere verhalen: hij zou door zijn moeder (die op de Markt fruit verkocht) met zijn stoeltje aan de kachel vastgebonden zijn. Toen de stoel viel kwam Janus tegen de gloeiende kachel. Anderen vertellen dat zijn vader in een dronken bui zijn zoontje tegen de kachel gooide. In ieder geval heeft dit ongeluk ervoor gezorgd dat Janus als kind reeds een bepaalde richting ingeduwd werd: die van het stadstype. „Ik en m'n snertneus”, zei hij altijd over zichzelf. Janus Kiepoog werd zijn bijnaam.

In de Tweede Wereldoorlog bleef hij Oranje-fan. Hij kon vertellen over de verschillende keren dat hij bijna opgepakt werd, maar zich er steeds weer uitpraatte. Op zijn riem waren de letters JB te zien (van Juliana en Bernard), maar hij vertelde de Duitsers dat dit gewoon zijn naam was: Janus Borghs. Iedere keer als een van de prinsesjes jarig was, stuurde hij een felicitatie. De dankbetuigingen daarvoor van het Koninklijk Huis (dikwijls afdrukken van kindertekeningen van de prinsesjes zelf) bewaarde hij als was het een schat. Ook van Maria was hij een grote fan. Toen hij zo populair werd, dat hij zelfs een eigen politieke partij oprichtte, noemde hij deze 'Onder bescherming van Maria'. Maar in de gemeentepolitiek is Janus niet terechtgekomen. Zijn lijst werd in 1958 ongeldig verklaard. Officieel omdat zij niet voldeed aan de vereisten van de Kieswet. Hij moest namelijk een aantal handtekeningen hebben van Bosschenaren die hem steunden. Janus had deze, maar - zo gaat het verhaal - enkelen hadden hun handtekening teruggetrokken. Janus Borghs kreeg nog drie dagen de tijd om het een en ander in orde te maken, maar dat is niet gebeurd. Nog jaren later bleef hij erop hameren dat hem toen onrecht was aangedaan.

Een andere herinnering aan Maria was dat hij mocht optreden tijdens het grootse spel Bosch' Marieke. Wekenlang was hij iedere avond tijdens dit toneelstuk te zien als de vaandeldrager.

De mooiste tijd van het jaar was voor Janus de carnaval. Mooi uitgedost liep hij trots door de straten van zijn Oeteldonk. Niet voor niets werden hem tal van carnavalsonderscheidingen toegekend. In het begin vierde hij altijd drie dagen carnaval, maar later pakte hij ook de zaterdag erbij. Maar hij stopte zoals dat hoort op dinsdagnacht 12 uur. eens was hij tijdens de carnaval verkleed als lid van de Militaire Politie. Wekenlang heeft deze foto toen bij Het Zuiden voor het raam gehangen. En dagelijks kwam Janus kijken of deze foto er nog hing. In oktober 1981 overleed hij, plotseling. Velen namen in een volle Sint Jan afscheid van hem. Aan hem herinnert nog een standbeeldje en een gedenksteen: 'Dit blijve, een taal een teken: een man alleen, de pijp, de hond, het oog, de bloemen, Bossche grond. Hier had hij 't wel bekeken.